Sordumya'da daha yeni. Öğrenim üyesi!

Sonunda mezun oldu ve atandı. Artık bir öğretmen!

Artık öğretmenlik sınırlarını aşmanın vakti gelmişt. Oslow ona sesleniyordu.. Bir bildiğin var mı? Hayır.. Bilmediğim var mı diye sorması gerekiyordu.

Kırmızı bir yolda beyaz şapkalı bir adam vardı.. Dur o da ne? Bu Bilge adam değil mi? Daha da büyük görünüyor.

Geçmiş bir yapbozdur, kırık bir ayna gibi. Sen parçaları birleştirdikçe, resim kaymaya devam eder. Ve sen de onunla değişirsin. Sana zarar verebilir, çılgına çevirebilir. Seni özgür bırakabilir.

Ne? Ben bir koleksiyoncuyum. İnek öğrencilik bir durum yok, ben bir koleksiyoncuyum! Birçok sağlam adam bu zırvanın içinde! Zeynep bu saçmalığın içindeydi, o lanet olası baş belası bir kızdı! Sen sadece koleksiyonumu n her soruya cevap verdiğini görene kadar bekle...

Einstain haklıydı. Zaman izleyici için görecelidir. Namludan çıkan kurşunu gördüğünüzde, zaman yavaşlar. Tüm yaşamınız gözünüzün önünde parlar, gönül yarası ve bıraktıkları izler... Onunla kalın, ve tüm yaşamınızı o ayrık saniyede yaşayabilirsiniz.

Yağmur sanki cennetteki bütün melekleri aynı anda bırakmaya karar vermiş gibi düşüyordu. Benim gibi bir durumdayken, sadece metafor içinde düşünebiliyorsun.

Mazinin sana gizlice yaklaşmak için bir yolu vardır. Onun parçalanmış yankılarını her yerde duyacaksın, bozuk bir kaset gibi. Herkese onu hatırlattığı için sinirleneceksin, hepsi senin kafanın içinde olsa bile.